Trochę zdjęć Huga :)

Raja, Hugo i Miki

Rasy należące do grupy łajek #4 (Łajka zachodniosyberyjska)

Łajka zachodniosyberyjska - jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców myśliwskich, zaliczana do grupy łajek.

Wygląd ogólny

Pies średniej wielkości o mocnej budowie. Wysokość w kłębie 54-60 cm dla psów, suki 52-58 cm.

Ogon

Niezbyt długi, opuszczony w dół sięga do stawu skokowego lub jest o 1-2 cm krótszy.

Ogon zwykle jest ciasno zakręcony i przyciśnięty do grzbietu lub biodra, albo zakręcony sierpowato i noszony nad grzbietem.

Szata i umaszczenie

Szata składa się z włosów okrywowych oraz miękkiego, gęstego podszerstka. Włosy okrywowe grube i proste, ułożone równolegle do ciała. U psów na szyi i barkach włosy są odstające i tworzą kołnierz.

Charakter

Pies samodzielny, niezależny, lecz równocześnie nawiązujący głęboką więź ze swoim właścicielem. Zawsze przyjazny w stosunku do ludzi, choć zdarza mu się, rzadko, wykazywać agresję wobec innych psów.

Jak wszystkie szpice, łajka zachodniosyberyjska jest psem niepokornym, niechętnie wykonującym nużące polecenia. Wykazuje dużą wrażliwość na sposób traktowania. Pies ukarany przez właściciela, choćby podniesieniem głosu, może stracić do niego zaufanie i nabrać dystansu. Z drugiej strony jednak, właściwie układana i dobrze traktowana przez właściciela łajka, wiąże się z nim bardzo mocno emocjonalnie i staje się najwierniejszym przyjacielem.

Łajka jest inteligentna i uczy się szybko, co nie oznacza, że chętnie wykonuje polecenia. W szkoleniu jako zasadę należy przyjąć stosowanie atrakcyjnych dla psa form, przypominających zabawę, częste zmienianie wykonywanych ćwiczeń, motywowanie psa nagrodami. Żadnych efektów nie przyniesie surowa dyscyplina i ostre traktowanie psa. W takich warunkach przestanie on współpracować z właścicielem.

długość życia: 10-12 lat

pielęgnacja: standardowa

 Łajka zachodniosyberyjska jest najpopularniejsza ze wszystkich łajek, głównie ze względu na wygląd oraz umiejętność polowania na dużą zwierzynę, np. łosie, czy niedźwiedzie.

sierść: średniej długości, gęsta

umaszczenie: białe, czarne, rude, płowe, łaciate, słomkowe, wilczaste

budowa: smukła głowa z uszami porośniętymi gęstą sierścią; mocna szyja; dobrze umięśniony tułów; długie, silne nogi; ciasno skręcony ogon

ciężar: 17-23 kg

wzrost: 52-61 cm

Kategorycznie zabrania się trzymanie łajki w mieszkaniu, a tym bardziej w mieście. Najlepiej, by pies zamieszkał w domu z ogrodem, nadałby się wtedy na bardzo dobrego psa stróżującego. Pies ten potrzebuje dużo ruchu, jest zwinny, szybki i niezwykle wytrzymały. Potrafi całymi godzinami brodzić w śniegu. Najlepiej, gdyby trafił w ręce myśliwego, który chodzi na polowania, wtedy zabierałby też na nie swojego psa.

Łajki zdecydowanie nie są psami rodzinnymi, tolerują dzieci, lecz nie są do nich pozytywnie nastawione. „Tarmoszenie”, nadmierne głaskanie, krzyki mogą wyzwolić u psa agresję. 

Łajki są psami myśliwskimi. Ich życiem jest polowanie. Cicho tropią zwierzynę (od zajęcy i wiewiórek po łosie i niedźwiedzie), a potem głośno ujadając, wystawiając ją myśliwemu.

Co zrobić gdy pies boi się wody?

Łajki z natury nie są zwolennikami wody wolą raczej przeszukiwać zakamarki lasu
Chociaż są też wyjątki które wprost z radością wbiegają do wody.

Na pewno trzeba pamiętać aby psa nigdy nie wrzucać, nie wpychać do wody, gdyż pies może mieć po tym uraz i będzie unikał wody jak ognia.

Pies musi wodę kojarzyć z czymś miłym co jest przyjemne i sprawia mu radość.

Trzeba nad wodą nie koniecznie w wodzie bawić się z psem. Powoli wrzucać psu smakołyki nad samym brzegiem aby mógł je z przyjemnością wyławiać, rzucać nad wodą różne zabawki a z czasem można je rzucać coraz dalej aby pies mógł po je wyławiać.

Najważniejsze jest aby pies nie miał żadnych urazów związanych z wodą.
Oczywiście może być też tak że pies z natury nie lubi wody i nic nie pomoże nam w tym aby pies polubił wodę.

Trochę nowych zdjęć Hugo, Mikego i Niki .....:)

Mam nadzieję że zdjęcia się wam spodobają :

Wyposażenie dla łajki #3

W kolejnym poście z serii Wyposażenie dla łajki chciałam zwrócić uwagę na przewóz naszych psów w aucie.
Co jest nam w czasie podróży nie zbędne:
Zacznijmy od klatki którą możemy umieścić w bagażniku lub na tylnych siedzeniach auta.
Jest kilka rodzai i wersji. O to niektóre z nich:

Moim zdaniem jest to najlepsze rozwiązanie dla psów które wiercą się w samochodzie i ogólnie nie lubią jazdy autem.
Jest to klatka bardzo wytrzymała i mocna.
Już niedługo planuję kupić taką właśnie klatkę do auta więc myślę że napiszę o niej nieco więcej.

Kolejny typ klatki dla psa jest wykonany z plastiku i nie nadaje się dla dużych ii silnych psów które w aucie strasznie wariują.
Jest to raczej transporter dla mniejszych psów lub kotów.










Zamiast klatki możemy użyć również pasa:

Jest to pas który przyczepia się tak samo jak pas dla człowieka.
Można to psu przypiąć do szelek jak i również do obroży.
Z tym że szelki nie pozwalają psu się aż tak wiercić jak to jest w przypadku obroży.










A więc napisałam tu kilka rzeczy jak zabezpieczyć psa w podróży.
Należy pamiętać że jeżeli jedziemy w dłuższą podróż trzeba pamiętać o misce podróżnej na wodę oraz o tym że musimy co jakiś czas zatrzymywać się na jakimś poboczu aby pies załatwił swoje potrzeby
Mam nadzieję że kolejny post z serii Wyposażenie dla psa wam się podobał .
W komentarzach piszcie o czym chcielibyście kolejne posty.

Rasy należące do grupy łajek #3 (Łajka karelo-fińska)

Łajka karelo-fińska - to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców myśliwskich. Jest najmniejszą z łajek. Użytkowana głównie do polowania na małe zwierzęta – kuropatwy, wiewiórki.

Psy tej rasy cechuje wyjątkowo żywe usposobieniem i duża pobudliwość. Są bardzo towarzyskie, przyjazne dla znajomych osób i trochę nieufne wobec obcych. Wykazują instynkt stróżujący, głośno szczekając na wszystkich nieznajomych, zbliżających się do ich terytorium. Są inteligentne i bardzo wrażliwe na sposób traktowania. Nawiązują wyjątkowo mocną więź z właścicielem.

Budowa

Pies niedużego wzrostu, wysokość w kłębie:   42-48cm dla psów i 40-46cm dla suk.

Masa:   12-17 kg

Warto wiedzieć:

Łajka karelsko-fińska to pies ogólnie zdrowy, nie obciążony żadnymi chorobami genetycznymi. Jest łatwy w pielęgnacji i potrzebuje dużo ruchu.

Chody. Typowe chody przy pracy — galop przeplatany kłusem.

Ze względu na wrodzoną niezależność i samodzielność szpic fiński nie jest łatwy do

ułożenia. Najlepsze efekty przynoszą stosowanie pozytywnej motywacji, krótkie i ciekawe sesje szkoleniowe oraz konsekwencja. 

Pielęgnacja szpica nie należy do skomplikowanych. Konieczne jest tylko regularne szczotkowanie: raz na dwa tygodnie poza okresami linienia i nawet codziennie w czasie wymiany włosa. Szpic fiński linieje obficie dwa razy do roku i wtedy traci dużo podszerstka. Są to psy czyste z natury – zadbane nie wydzielają „psiego zapachu”, nawet jeśli nie są kąpane.

pochodzenie: Finlandia

charakter:  żwawy, odważny pies myśliwski; bywa nieufny wobec obcych; doskonały stróż; czasem szczekliwy

wielkość: idealny wzrost dla psa 47 cm, dla suki 42 cm (+/- 3 cm)

waga: psy 12-13 kg, suki 7-10 kg

szata: dwuwarstwowa: prosty, sztywny i odstający włos okrywowy oraz krótki, gruby, wełnisty podszerstek; głowa, uszy, przednia strona kończyn i łapy są pokryte krótkim, gęstym włosem, a reszta ciała – długim, tworzącym grzywę, portki oraz pióro na ogonie

maść: ruda; wewnątrz uszu, na pysku, gardle, brzuchu, portkach, spodzie ogona i wewnętrznej stronie kończyn odcień jest jaśniejszy; dopuszczalna mała biała strzałka na piersi i białe palce

długość życia: 12-15 lat

podatność na szkolenie: średnia; pies dosyć niezależny i uparty

aktywność: wysoka, ale wybiegany w domu zachowuje się spokojnie

koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie

odporność: bardzo odporny na warunki atmosferyczne i zdrowy, sporadycznie zdarzają się padaczka, wypadanie rzepek, dysplazja i choroby oczu

możliwość nabycia szczeniaka: tylko za granicą